Elckerlyc

SYNOPSIS

Een verhaal van een man en zijn reis, maar tegelijk een vlucht voor de dood als een queeste. De film maakt gebruik van veel symboliek en archetypische karakters zoals ‘de dwaas’, ‘het meisje’ en ‘de kunstenaar’ (de schepper). Na een luchtig en simpel begin escaleert de film tenslotte letterlijk in een karikatuur: Elckerlyc (iedereen) met een ezel als een last op zijn schouders.

ACHTERGROND

Terwijl anderen zijn Mariken van Nieumeghen op de montagetafel probeerden in goede banen te leiden, was Jos Stelling alweer nagenoeg klaar met de opnamen van alweer een barok Middeleeuws gegeven: Elckerlyc, over een man die gelijk zijn naam iedereen kon zijn en wiens levensreis bepaald werd door het beeld van een onherroepelijke dood. Deze figuur met een ezel op zijn rug werd een onvergetelijk beeld. Het werd opnieuw een film van een energieke amateur (=liefhebber) pur sang, die zich met een grenzeloos lef niets aantrok van de voorgeschreven wetten van een normale filmvertelling. Volgens sommige critici was Stelling er dit keer tenminste in geslaagd zijn tweede film enigszins in de hand te houden, anderen misten de onbesuisde kracht van Mariken. Ook nu was de belangstelling in het buitenland groter dan in Nederland. Stelling werd met zijn twee Middeleeuwse uitspattingen als een nieuwe cultfilmer beschouwd.

Uit de Speelfilmencyclopedie:
“Weer een onthutsend mooie, oogverblindend eigenwijze versie van een Middeleeuws moraalverhaal. Het wonder van Elckerlyc is dat een filmer met zoveel flair een visie durft te verfilmen in plaats van een geijkt dramaatje of verhaaltje. De ezel-sjouwende Elckerlyc, die door anderen te doden God wil zijn, werd in Stellings bruisende film een Kafkaiaanse moderne mens.”